1913   - 21 października urodził się w Trawnikach (dzisiaj Trawniki Lubelskie), ojciec zmarł gdy miał trzy latka, wychowywała go matka i babcia. Uczył się w domu.

1931   - ukończył 8-letnie państwowe Gimnazjum Męskie im. Chrobrego w Piotrkowie dające wykształcenie humanistyczne – uzyskał świadectwo dojrzałości,

1931   - studiował w Wyższej Szkole Handlowej (od 1933 r. Szkoła Główna Handlowa) – ukończył ją w 1937 r. Od 1.12.1935-31.07.1936 r. pracował w dziale redakcji wydawnictwa M. Arcta w Warszawie, dorywczo jako pomoc buchalteryjna,

1933   - pierwsze próby poetyckie, m. in. „Łabajowe pieśni”, wiersze miłosne,

1938   - przeszedł 10-tyg. przeszkolenie wojskowe w batalionach Obrony Narodowej,

1938   - 1 III rozpoczął pracę w Zakładach Południowych (zbrojeniowych) w Stalowej Woli – pracował do 9 września 1939 r. – ewakuowany na Wołyń,

1939   - udział w Kampanii Wrześniowej na Wołyniu w 43 Pułku Strzelców, walki z Armią Czerwoną, dostał się do niewoli sowieckiej i uciekł z transportu,

1939   - listopad, w Warszawie wstąpił do konspiracyjnego Związku Jaszczurczego (ZJ), przyjął pseudonim „Konrad”,

1940   - od końca marca w Piotrkowie działał w ZJ. Od lipca 1941 r. pracował jako księgowy w administracji pobliskich niemieckich dóbr ziemskich Cieszanowice,

1942   - od sierpnia (zagrożony aresztowaniem przez Gestapo) został skierowany na szefa propagandy NSZ Okręgu Krakowskiego. Często bywał w Warszawie.

1943   - 22 VII zawarł związek małżeński z Magdaleną Bojanowską, studentką medycyny podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego,

1944   - w październiku „z łapanki” dostał się do obozu przejściowego w Pruszkowie, stamtąd do obozu Auschwitz, a po tygodniu do Mauthausen,

1944   - w listopadzie urodziła się córka Anna,

1945   - w czerwcu po wyzwoleniu obozu Mauthausen dotarł do ośrodka Organizacji Polskiej i NSZ we Wszekarach, a potem w Ratyzbonie. Otrzymał zadanie zorganizowania trasy przerzutowej miedzy Ratyzboną, a krajowymi ośrodkami NSZ i OP – od jego pseudonimu nazwanej „Drogą Konrada” – zarządzał tą trasą. Dwa razy kursował do kraju przenosząc informacje i prowadząc rozmowy,

1945   - w VII odwiedził żonę i córkę, 13 X podjął pracę w Ministerstwie Przemysłu,

1945   - 31 X został aresztowany przez UB i osadzony w areszcie na Rakowieckiej,

1946   - 2-6 VIII szybki, pokazowy proces o zdradę i szpiegostwo, zakończony podwójnym wyrokiem śmierci i utratę praw obywatelskich i honorowych na zawsze,

1946   - 31 VIII prezydent B. Bierut na interwencję J. Tuwima (poruszonego prośbą żony i wierszem J. Kozarzewskiego „Egzekucja”), ułaskawił oskarżonych, zamieniając wyrok śmierci na 10 lat ciężkiego więzienia,

1951   - żona otrzymała dwuletni nakaz pracy w szpitalu w Nysie, została ordynatorem oddziału dziecięcego. Zamieszkała w Nysie przy ul. 1 Maja,

1955   - 1 XI po odbyciu całej kary przyjechał do Nysy, do żony, córki i matek,

1956   - 1 II został zatrudniony w Szpitalu Miejskim w Nysie jako księgowy,

1956   - 8 VI Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie złagodził karę dodatkową z 1946 r., orzekając utratę praw obywatelskich i publicznych praw honorowych „tylko” na 5 lat (tzn. do 1961 r.),

1957   - podjął się utworzenia Społecznego Ogniska Muzycznego w Nysie, został jego dyrektorem. W 1959 r. powstało przy nim przedszkole muzyczne,

1960   - jego wiersz został wyróżniony w konkursie poetyckim na I Festiwalu Artystycznym Ziem Zachodnich i Północnych „Wiosna Opolska”,

1961   - czynił starania przekształcenia SOM w Państwową Szkołę Muzyczną,

1962   - 1 lutego decyzją władz miasta został zdjęty ze stanowiska dyrektora PSM,

1962   - od czerwca pracował w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych (przekształconej później w Dyrekcję Inwestycji Miejskich) na stanowisku kierownika działu dokumentacji. Organizował Terenowy Zespół Usług Projektowych i przez rok kierował tą placówką,

1970   - od lipca pracował w Zakładzie Energetycznym w Nysie na stanowisku kierownika działu organizacyjno-gospodarczego,

1979   - od maja przeszedł na emeryturę,

1992   - uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką honorową „Zasłużony dla Ziemi Nyskiej”,

1992   - ukazał się drukiem debiutancki tomik „Dar codzienności”,

1993   - 5 III pełna rehabilitacja Jerzego Kozarzewskiego – Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego unieważnił wcześniejsze wyroki sądowe,

1995   - w kwietniu został uhonorowany Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego,

1996   - 1 lutego zmarł Jerzy Kozarzewski, pochowany na Powązkach w Warszawie,

1996   - został laureatem nagrody artystycznej wojewody opolskiego za 1995 r.

1997   - syn poety, podczas popowodziowych porządków, w piwnicy odnalazł skutecznie ukryte pudło zawierające zapomniane wiersze ojca,

1997   - nadano ulicy (przy stadionie Polonii) nazwę Jerzego Kozarzewskiego,

2000   - rodzina wydała pełny zbiór wierszy poety pt. „Późne żniwo” (nakład 10 egz.),

2002   - ukazał się skrócony wybór (wg. K. Kowalskiego) wierszy pt. „Późne żniwo”,

2002   - nadanie Niepublicznej Szkole Podstawowej w Nysie im. J. Kozarzewskiego,

2004   - Dzienny Dom Pobytu w Nysie przyjął imię Jerzego Kozarzewskiego,

2005   - uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej J.K. na budynku DDP,

2006   - ukazał się tomik wierszy pt. „Życiorys na dni się nawleka”,

2006   - Uniwersytet Trzeciego Wieku w Nysie przyjął imię Jerzego Kozarzewskiego,

2007-2019 - Ogólnopolski Turniej Poetycki „Orzech” im. Jerzego Kozarzewskiego,

2016-2018 - konkurs „Zaśpiewaj ten wiersz” (m.in. wiersze Jerzego Kozarzewskiego),

2016   - rok 2016 uchwalono „Rokiem Wandy Pawlik i Jerzego Kozarzewskiego”,

2017   - ukazał się dwujęzyczny tomik wierszy pt. „Jedlové jmelí / Jodłowa jemioła”,

2018   - nadanie Małej Scenie Nyskiego Domu Kultury imienia J. Kozarzewskiego,

2019          - wystawa „Jerzy Kozarzewski – bohater swoich czasów” (NDK, Bastion).